Er zijn momenten in het leven dat je op een kruispunt staat, sommige mensen doen daar heel lang over om de juiste weg te kiezen maar er zijn ook mensen die ineens een besluit maken, ook omdat ze niet goed tegen de onzekerheid kunnen dat het met zich meedraagt.
Ook kan het zo zijn dat je niet zo goed weet wat je wilt, helaas ben ik daar 1 van. Ik wist diep van binnen gewoon niet welk pad ik moet kiezen maar ik wist wel dat ik iets in mijn leven moest gaan veranderen want zoals het ging, werd ik echt niet gelukkig.
Een goede vriendin kwam met het advies dat ik eens een lijstje moest gaan maken met wat ik graag wilde gaan doen en waar ik blij van zou worden. Mijn nadeel was dat ik niet fulltime terug naar school kon omdat ik mijn vaste lasten moest blijven betalen en dus moest blijven werken en een studie naast mijn fulltime baan was voor mij gewoon te zwaar ( petje af voor de mensen die het wel kunnen )
Het geen wat over bleef was dus fotografie. Zolang als ik mij kon herinneren was ik eigenlijk altijd wel bezig met fotograferen. Als klein meisje liep ik op vakanties rond met de kleine pocket camera van mijn ouders maar daar bleef het dan ook eigenlijk ook wel bij.
Pas op latere leeftijd kwam mij passie voor fotografie naar boven borrelen, grotendeels ook doordat ik mediavormgeving ging studeren waar fotografie ook een onderdeel van was.
In eerste instantie ging ik gebruik maken van de spiegelreflexcamera van mijn broer. Jeetje wat was ik trots op het resultaat dat ik leverde maar als ik daar nu op terugkijk, vraag ik mij echt af waar ik mee bezig was, want ze waren verre van scherp, Haha.
Tijdens mijn opleiding was ik druk bezig met fotograferen, had ik best wel wat fotoshoots, had ik lieve mensen om mij heen die mij vertrouwen gaven en dus voor mijn lens wilde staan.
Helaas zat er ook een keerzijde aan en werd er onder andere gezegd dat er geen toekomst in fotografie was. Dit deed heel veel met mij en dit in combinatie met de baan die ik toen der tijd had ( ik was productie fotograaf, wat ik opgeven moment niet meer leuk vond ) had ik mijn camera in de kast gelegd. Heel soms kreeg ik nog wel de vraag of ik wilde fotograferen maar dit deed ik dan alleen nog maar voor familie.
Inmiddels had ik besloten om mij niets aan te trekken van wat andere zeiden en ben ik blij dat ik de camera er weer bij heb gepakt. Alleen al als ik denk aan fotograferen krijg ik weer energie en ook alles eromheen is heel leuk om te doen.
Uiteraard kan iedereen tegenwoordig een foto maken met zijn/ haar mobiel en is de kwaliteit hiervan zeker goed, ook zijn er best wel wat fotografen dus moest ik mij bedenken hoe ik mij kon onderscheiden van de rest. Na enige tijd nadenken schoot het mij ineens te binnen! Ik voel mij altijd prettig als ik mensen kan helpen, dus waarom combineer ik het dan niet!
Mijn doel is, om foto’s te maken van mensen die ergens onzeker over zijn dus bijvoorbeeld hun lichaam, of zijn ze net uit de kast gekomen, wellicht heb je iets medisch, alles kan en mag!. Als fotograaf wil ik de emotie wat jouw onzekerheid met je doet, zo goed mogelijk vastleggen maar aangezien ik kan begrijpen dat je liever zo mooi mogelijk op de foto komt, zal dit tijdens een fotoshoot ook zeker aan bod komen en wil ik ook hele blije gezichten zien.
Dit betekend niet dat ik mij alleen hier op focus maar ook op, portret, dieren, loveshoot etc.
Mocht jij bepaalde soort wensen hebben? Dan mag je altijd contact met mij opnemen en help ik je verder.
Wellicht tot snel!
Comments