Een tijdje terug schoot mij de vraag te binnen; waarom vind ik de natuur zo mooi?
Samen met een vriendin stonden wij in het hoge gras om foto’s te maken van de ondergaande zon. Tussen het fotograferen door hebben wij altijd hele gesprekken over, wat ons bezig houdt of wat ons gelukkig maakt tot aan enthousiasme vanwege de foto’s die wij maken.
Tijdens het foto’s maken vroeg ik mij af waarom de natuur mij zo intrigeerde, het kan zo koud, wild en kil zijn maar daarentegen zijn de kleuren en het lieflijke van de bloemetjes weer prachtig.
Terwijl ik erover filosofeerde besefte ik mij ineens waarom.
De natuur is imperfect wat het perfect maakt!
Net zoals wij, niemand is hetzelfde en we zien er allemaal anders uit. Dit maakt niemand imperfect maar uniek en juist perfect met zijn of haar eigen liefdevolle kleuren.
Dit is waarom ik zo van de natuur hou!
